Na een eerste gespreksronde per kerkdorp in juni 2024 heeft het parochiebestuur haar Pastorale Visie op de kerkgebouwen vastgesteld en ingediend bij het Bisdom Roermond.
Tijdens die eerste ronde gespreksronde is afgesproken om samen met de verenigingen en parochianen per kerkdorp het vervolgtraject verder uit te lijnen.
Begin oktober hebben deze vervolgbijeenkomsten plaatsgevonden m.b.t. de Pastorale Kerkenvisie. Deze tweede gespreksronde had als doel om te kijken naar nieuwe maatschappelijke functies die de kerk(gebouwen) kunnen vervullen.
De tweede gespreksronde heeft veel opgeleverd voor de parochie, het parochiebestuur heeft kennisgenomen van de visie die de verenigingen en parochianen zien voor de kerk en de kerkgebouwen. De grote opkomst en de bereidheid om te helpen bij de uitvoering van deze visie stemt het parochiebestuur hoopvol voor de toekomst. In onderstaande bijlage staat een verslag van de bijeenkomsten per kerkdorp.
Het kerkgebouw in Limburg
De kerk, eens stevig, trots en vol van geloof,
vond haar kracht in het Woord, in de liefde die zij droeg en bood.
Maar nu in storm, in twijfel, ongeloof en verweer,
waar de Heer soms ver lijkt, zijn antwoorden keer op keer, niet meer.
De gevolgen zijn diep en groots,
een kerk die sluit, een pad loopt soms dood.
“Kom tot Mij, allen die vermoeid zijn,” sprak Hij met vreugd,
“Ik zal je rust geven, je lasten verlichten, mijn liefde is gegund.”
Dus leg ik mijn zorgen, mijn zorgen, bij de Heer.
Als monument, iconisch en krachtig, in tijden vervlogen,
staat de kerk als getuige van wat eens was, noem het onvermogen.
Geschiedenis van geloof, van kunst, van cultuur en van strijd,
van vreugde en van rouw, die ons leidt door de tijd.
Herinneringen blijven, ze verdwijnen niet snel,
de verhalen van jouw leven, die in mijn hart zijn geteld.
“Spreek tot de bergen, en zij zullen verdwijnen,” zei Hij zacht,
maar soms, Heer, soms voel ik mij roepend, onbegrepen en ongehoord zacht.
Toch leg ik mijn zorgen, mijn stille roep, voor Uw troon,
met vertrouwen in Uw liefde, waarin ik woon.
De kerk, een nieuw pad, een toekomst te vinden,
hoopt op vervulling, op zielen die zich verbinden.
“Ik ben de Weg, de Waarheid, en het Leven,” zei Hij zacht,
en die woorden geven kracht in de duisternis van het leven.
De tijd vergaat, maar het middelpunt blijft staan, soms in vreugde en soms in verdriet,
met verhalen vernieuwd, gedachten aan jou,
en met vertrouwen leg ik alles, alles, bij de Heer, waarop ik bouw.
“Waar twee of drie in Mijn naam zijn, daar ben Ik,” zo sprak Hij uit,
en in die belofte vind ik mijn hoop, mijn kracht en mijn geluid.